တကယ္ေတာ့ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔ကဗ်ာေလးကိုအေဖမ်ားေန႔ကတင္ခ်င္ခဲ့တာပါ။
အဲဒီတုန္းကလည္းအေနာ္ဘေလာ့မဖြင့္ရေသးတာရယ္၊ၿမန္မာလိုမေရးတတ္တာေၾကာင့္မေရးၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
ယခုလည္းၿမန္မာလိုေကာင္းေကာင္းမေရးတတ္ေသးပါဘူး
မနဲၾကိဳးစားၿပီးေရးေနရေတာ့သ႔ူအတြက္အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေပးရပါတယ္။
အေဖနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒီရက္ေတြမွာ အေဖကိုလြမ္းတဲ့ စိတ္ၿပင္းၿပေနမိတယ္ဗ်ာ။
အေဖလြမ္းေနမိတာကေတာ့ငယ္ငယ္ေလးမွခုအရြယ္ထိပါပဲ။
အဲဒီလိုအလြမ္းဓာတ္စုေဝးေနတဲ့အခ်ိန္မွာအေဖမ်ားေန႔ကအမအနမ္းရဲ႕
ဘေလာ့ေလးကိုသြားေရာက္လည္ပတ္ရင္းအမအနမ္းေရးထားတဲ့အေဖအေၾကာင္းေလးရယ္၊
ေနာက္အမတစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ့အမၾကယ္ၿပာရဲ့ေဖ့ေမြးေန႔(ဇြန္လ၂၃)ကိုဖတ္ၿပီး အေနာ္ရင္ကိုဆူေလာင္မိတယ္...သတိ...အမေတြကိုၿပစ္တင္တာဟုတ္ဘူေနာ္။
အားက်မိတာပါ။ အဲဒီလိုအေဖလို႔တဝၾကီးေခၚခ်င္တာရယ္၊ ေဖ့အတြက္အမွတ္တရျဖစ္မယ့္အရာေလးေတြကိုလုပ္ေပးခ်င္တဲ့ဆႏၵအဲဒါကိုအားက်မိတာပါ။
တကယ္ေတာ့အေနာ္ဟာအေဖရဲ့ေအးၿမတဲ့ေမတၱာကိုေကာင္းစြာမရရွိခဲ့ပါဘူး
ေနာ္အေဖကအေနာ္ဆယ့္နွစ္သားအရြယ္ကတည္းကအေနာ္တို႔
မိသားစုနဲ႔ကမာၻေလာကၾကီးကိုႏွဳတ္ဆက္ထြက္ခြါသြားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီတုန္းကေတာ့အရြယ္ကငယ္ေသးေတာ့ခံစားမွဳဆိုတာဘာမွမရွိခဲ့ဘူးေလ။
အေဖစ်ာပနဆိုေတာ့အိမ္မွာလူေတြအမ်ားၾကီးေတြ႔ရေတာ့ေပ်ာ္ေတာင္ေနမိေသးတယ္။
ေမေမ၊မမေတြကေတာ့ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့အားလံုးကမ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ေပါ့။
အေနာ္ကကေလးေလးပဲေလပူေဆြးၿခင္း၊ေသာကေရာက္ၿခင္းကင္းမဲ့ေနခ်ိန္အၿဖဴ၊အမဲေကာင္းစြာမၿမင္ႏိုင္ေသး ခဲ့ပါဘူးေလ။အဲဒီလိုနဲ႔အေနာ္(၆)တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ေရာက္ေတာ့ေက်ာင္းကေပးတဲ့ဆုနွင္းသဘင္
ပြဲမွာမိဘစံုညီနဲ႔တက္ခြင့္မရတဲ့အခါမွာအေနာ္ရင္ထဲမွာအေဖကိုစတင္လြမ္းဆြတ္မူေဝဒနာစတင္ခဲ့ပါ
ေတာ့တယ္။အဲဒီတုန္းကလည္းဆုယူေနတုန္းေတာ့ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေပါ့ယူၿပီးေတာ့ငိုလိုက္ရတာရွဳိက္ၾကီးတငင္ငင္နဲ႔
ပါ။ေမေမကေမးပါတယ္သားဘာလို႔ငိုတာလည္းမင္းေပ်ာ္လို႔ငိုတာလားတဲ့ေလအေတာ္ၾကာမွဟုတ္ကဲ့
ေမေမလိုၿပန္ေၿဖခဲ့တာကိုယေန႔တိုင္ေမလိုမရေသးပါ။
အဲဒီလိုေၿဖလိုက္တာေမေမစိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားမွာဆိုးလို႔ပါ။
တကယ္ေတာ့သူမ်ားေတြလိုေပ်ာ္ခ်င္ခဲ့တာပါ....
အေဖနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေရးခ်င္တာေတြအမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္။
ေနာက္မွဆက္ေရးေတာ့မယ္ေနာ္။။။
ဒါေပမယ့္ေဖေဖဟာေအာက္ကကဗ်ာေလးထက္မကမိသားစုအေပၚတာဝန္ေက်ပြန္ခဲ့ပါတယ္။။။။။။။
